Τετάρτη 11 Απριλίου 2012

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για δημοκρατία



                                                                    «Γοργόνα της Ελληνικής μας θαλάσης»
                                                                                                                  Μποστ


"Τισία, εμείς από παλιά, πριν από σένα, λέγαμε ότι οι πολλοί πιστεύουν το αληθοφανές γιατί συμβαίνει να μοιάζει με την αλήθεια· και μόλις δείξαμε ότι μόνο εκείνος που γνωρίζει την αλήθεια μπορεί να βρίσκει τις ομοιότητες που εξαπατούν..."
Σωκράτης
με τα λόγια του Πλάτωνα στον Φαίδρο
(ελεύθερη απόδοση)


 Λυτοί και δεμένοι βάλθηκαν να τη σπάσουν, αλλά η απεργία των ναυτεργατών πέτυχε. Και όπως αποδείχθηκε ούτε ταξιδιώτες κρατήθηκαν όμηροι (εδώ που τα λέμε, αν ήσουν ειλικρινής θα ομολογούσες ότι φέτος δεν υπάρχουν και πολλοί ταξιδιώτες, ούτε μπορούσαν να φύγουν από τη Μεγάλη Τρίτη), ούτε τρόφιμα καταστράφηκαν, ούτε τα νησιά απομονώθηκαν για δυο μέρες. Άρα άλλο πόνο είχες και τα 'λεγες αυτά από πρωτοσέλιδο σε τηλεπαράθυρο και τούμπαλιν. Το μίσος σου για την απεργία και την ενόχλησή σου γιατί, αντίθετα με σένα, κάποιοι αδιόρθωτοι δεν αποφασίζουν να υποκύψουν και να αποδεχθούν το σχέδιο (της ΕΕ και της κυβέρνησής της) για τη διάσωση του καπιταλισμού - συγνώμη, της χώρας: να βγάλουν, δηλαδή, το σκασμό και να πεθάνουν αθόρυβα.

Και επειδή δεν μπορούσες να το πεις αυτό φόρα παρτίδα, δεν είναι comme il faut, μου άρχισες τα περί δημοκρατίας και... κομμουνιστικού κινδύνου. Το τροπάριο γνωστό: Μα είναι αντιδημοκρατικό αυτό που κάνουν οι "κόκκινοι" συνδικαλιστές (σιγά μην τους πεις ναυτεργάτες, έστω ναυτικούς - συνδικαλιστές, που έμαθες τον κόσμο να ακούει τη λέξη και να φτύνει), να διακόπτουν, δήθεν, με τη βία συνεδριάσεις (οι οποίες, πάντως, ουδέποτε είχαν συγκληθεί), να παίρνουν αποφάσεις δια βοής, παραβιάζοντας την αρχή της μυστικής ψηφοφορίας (η οποία, πάντως, δεν είχε τίποτα να ψηφίσει, αφού η μυστική ψηφοφορία είχε γίνει στην κανονική συνεδρίαση που έβγαλε απεργία και η καινούρια, που ζητούσες, δεν θα είχε άλλο στόχο παρά να την ανατρέψει πραξικοπηματικά) και άλλα, τέτοια, δημοκρατικά. Ας είναι. Αφού το θέλεις ας μιλήσουμε, λοιπόν, για δημοκρατία.

Και συγκεκριμένα για τη δημοκρατία στην ΠΝΟ και ποιος πραγματικά παραβιάζει την αρχή της πλειοψηφίας. Μηχανές εσωτερικής καύσεως απαντώνται σήμερα σε παλιές μονάδες παραγωγής και σε λίγα πλοία, εξηγούν οι ειδήμονες. Αλλά οι 282 μηχανικοί ΜΕΚ της ΠΕΜΕΚΕΝ (τόσοι ψήφισαν στις εκλογές του σωματείου - τα αριθμητικά στοιχεία από το Peiratikoreportaz.gr) μετέχουν εξίσου στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία με τους σχεδόν δεκαπλάσιους πλοιάρχους, τους κοντά 3.000 μηχανικούς της ΠΕΜΕΝ, τους εξίσου πολυπληθείς ναύτες και τα κατώτερα πληρώματα μηχανής.

Οι μηχανικοί ΜΕΚ δεν είναι η μόνη ειδικότητα από την... αρχαιότητα της σύγχρονης ναυσιπλοΐας, που διατηρείται, λόγω της χρυσής της ψήφου, στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΝΟ.
Οι μόλις 27 - και ολογράφως είκοσι επτά - ασυρματιστές (τόσοι ψηφίζουν τα τελευταία χρόνια στην ΠΕΡΑΕΝ), έχουν κι αυτοί τη δική τους... καθοριστική συμβολή στις τύχες των εργατών της θάλασσας, κι ας έχουν αλλάξει σήμερα δραματικά οι επικοινωνίες. Ξεπερασμένα ή όχι από την εποχή, δεν είναι τα μοναδικά σωματεία στην ΠΝΟ με λίγες δεκάδες ενεργά μέλη, αλλά τόσες ψήφους ώστε να μπλοκάρουν κάθε απόπειρα  εκδημοκρατισμού, για να μην μιλήσουμε για άλλες πιο... ευαίσθητες έννοιες.

Από σφραγίδες στην ΠΝΟ των 14 σωματείων, συλλογή ολόκληρη. Οι φροντιστές της ΠΕΦΕΝ, οι οικονομικοί αξιωματικοί, οι ναύτες ΜΟΤΟΡ-ΣΙΠ, το προσωπικό τροφοδοσίας και οι πρακτικοί πλοίαρχοι, όλοι μαζί δεν φτάνουν ούτε κατά το ήμισυ τον αριθμό των πλοιάρχων ή έστω των αρχιθαλαμηπόλων, για να τους συγκρίνω με φιλικά τους σωματεία, που όμως λόγω μεγέθους και θέσης, δεν μπορεί να εκτίθενται συνεχώς τόσο χοντρά στα μέλη τους και καμιά φορά, κάποιος θα περάσει τον κάβο, μπορεί να ψηφίσει και απεργία. Η αρχή της πλειοψηφίας, που λέγαμε, αλλά κανονικά, όχι για τους τύπους. Μετά, βέβαια, τρέχουν να τα μαζέψουν, βγάζοντας ανακοινώσεις που λένε πολλά και τίποτα - γιατί είπαμε υπάρχουν και όρια, πόσο να εκτεθούν οι άνθρωποι - και άντε πάλι η δημοκρατία. Ας επιμείνουμε, λοιπόν, κι εμείς δημοκρατικά.

Η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία είναι το τελευταίο δευτεροβάθμιο σωματείο της χώρας, όπου με το περίφημο πλειοψηφικό αλλοιώνεται, μεταξύ των άλλων, και η αντιπροσώπευση των ναυτεργατών στο τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό τους όργανο, τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας. Παλαιότερα, δεν ξέρω σήμερα, η ΓΣΕΕ τους πέταγε έξω με τις κλωτσιές από τα συνέδριά της, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.

Τα τέσσερα ναυτεργατικά σωματεία - αυτά που σηκώνουν τις τρίχες σου όρθιες - δηλαδή μηχανικοί, κατώτερα πληρώματα, μάγειροι και πληρώματα ρυμουλκών, τα οποία έχουν εκλέξει κομμουνιστές, μέλη του ΚΚΕ, στις διοικήσεις τους και οι ναύτες - αριστεροί κι αυτοί - όταν συνασπίζονται μαζί τους, δεν φτάνουν να επιβάλλουν τον εκδημοκρατισμό της Ομοσπονδίας. Απέναντί τους έχουν πάντα το γαλαζοπράσινο μπλοκ των σφραγίδων και τους πάτρωνές τους, ασχέτως, όπως είδαμε, πόσους ναυτικούς εκπροσωπεί καθένα από αυτά τα εννιά σωματεία. Δεν έχει καμιά σημασία αυτό, αρκεί κάποιος να εκπροσωπεί στην ΠΝΟ την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Θα μου πείτε, τι θέλεις, επειδή είναι λίγοι να τους πετάξουμε στη θάλασσα; Σε καμία περίπτωση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους βάζουμε και νταβατζήδες στο κεφάλι μας...

Και λίγα για την Ιστορία, για να έχεις όλη την εικόνα - αν και δεν ελπίζω να σου αλλάξω εγώ τα μυαλά. Η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία ιδρύθηκε το 1920 με βασιλικό διάταγμα, με βάση το οποίο λειτουργεί και σήμερα. Από τότε χρονολογείται και το πολύ δημοκρατικό καταστατικό της. Καθωσπρέπει από... γεννησημιού της. Καθεστωτική, με καλοπληρωμένο γραμματέα να τη διοικεί, άντρο των εφοπλιστών και της εξουσίας και πάνω απ' όλα εχθρική με τους ναυτεργάτες, που υποτίθεται εκπροσωπούσε.

Ευτυχώς, την τιμή των Ελλήνων ναυτικών έσωσε τα δύσκολα χρόνια η Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, η θρυλική ΟΕΝΟ, που ιδρύθηκε το Μάρτιο του 1943, κι αυτή ως δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση. Από το Μάη του '42 άλλωστε ακόμα και η κυβέρνηση του Καΐρου είχε πάψει να αναγνωρίζει την ΠΝΟ. Η ΟΕΝΟ με γραφεία στο Κάρντιφ της Ουαλίας και παραρτήματα σε όλα τα μεγάλα λιμάνια του κόσμου γρήγορα εξελίχθηκε στην μεγάλη πατριωτική, αντιφασιστική και αντιστασιακή οργάνωση των Ελλήνων ναυτικών στις θάλασσες του πολέμου. Οι μεταφορές εφοδίων ήταν ζωτικής σημασίας για τους συμμάχους και τη διατήρηση της πρωτοβουλίας στο μέτωπο. Περάσματα, έστω ναρκοθετημένα, υπήρχαν μόνο στους θαλάσσιους δρόμους εκείνες τις φοβερές ημέρες. Η ΟΕΝΟ με το σύνθημα «Κρατάτε τα πλοία εν κινήσει» και την αυτοθυσία των Ελλήνων ναυτικών - χιλιάδες έδωσαν τη ζωή τους στα τορπιλισμένα αύτανδρα ναυάγια - τις εξασφάλισε αυτές τις μεταφορές και πέρασε στην Ιστορία, αν και δεν διδάσκεται στα σχολεία η εποποιία της, ούτε καν το όνομά της αναφέρεται στα σχολικά βιβλία.

Τι έκανε στον πόλεμο η ΠΝΟ; Καλά, ευχαριστώ! Διήγαγε, στο Κάρντιφ της γηραιάς Αλβιώνος κι αυτή, βίον τρυφηλόν και ανέφελο στις αγκάλες των εφοπλιστών και του μεταξικού καθεστώτος. Και φυσικά με την απελευθέρωση επανέκαμψε στην Ακτή Μιαούλη, πάντα στις γνωστές αγκάλες, ασχέτως ονόματος εργοδότη ή κυβέρνησης. Αντίθετα η ΟΕΝΟ, που αποφάσισε κι αυτή να μεταφέρει τα γραφεία της στα πάτρια από τον Απρίλη του 1945 - παρότι είχαν προηγηθεί τα Δεκεμβριανά και το αίμα των αριστερών είχε αρχίσει πάλι να τρέχει ποτάμια - πέρασε των παθών της τον τάραχο. Συνεχίζοντας, παρόλα αυτά, να παίζει το παιχνίδι με τους δημοκρατικούς κανόνες πρότεινε ακόμη και την αυτοδιάλυσή της και την ένταξη των σωματείων της σε μια ανασυγκροτημένη ΠΝΟ για την ενότητα του ναυτεργατικού κινήματος.

Αλλά η ΠΝΟ κωλυσιεργεί, η κυβέρνηση σφυρίζει και τα στρατοδικεία του κράτους του εμφυλίου καραδοκούν. Αντί για τη συνεργασία, συλλήψεις και εκτελέσεις. Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του καθεστώτος η ΟΕΝΟ εμφανίζεται πλέον ως εγκληματική οργάνωση και οι συνδικαλιστές της βαφτίζονται προδότες. Γολγοθάς, όπως τον περιγράφει με δραματική λιτότητα στο βιβλίο του «Εθελοντές στα κονβόι του θανάτου - Οι Έλληνες ναυτικοί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο» ο δημοσιογράφος Νίκος Πηγαδάς - ένας από εκείνους, παρεμπιπτόντως, που δίνουν ακόμα αξία στον καταρρακωμένο τίτλο: Δημοσιογράφος.

Γεράσιμος Τρύφωνας