Άπαρσις επί πληρωμή, κύριε πλοιοκτήτα

«Οι ναυτεργάτες που θα σε οδηγήσουν με ασφάλεια στον προορισμό σου είναι απλήρωτοι για μήνες. Οι συνθήκες εργασίας των ναυτεργατών καθορίζουν τα μέγιστα, την ασφάλεια των επιβατών και της ναυσιπλοΐας». Απόσπασμα της ανακοίνωσης που μοιράζεται στους επιβάτες από τους ναυτεργάτες, οι οποίοι κράτησαν χθες τα πλοία στο λιμάνι. Μετά από ατέλειωτες διαπραγματεύσεις, καταγγελίες και παρεμβάσεις τους τελευταίους μήνες, οι οποίες δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, οι ναυτεργάτες δεν είχαν άλλη λύση, παρά να χτυπήσουν τις εταιρείες εκεί που τις πονάει: Θέλετε δρομολόγια, πληρώστε τους μισθούς μας· και όποιος πληρώνει, φεύγει!

Έκαναν μόνοι τους, αυτό που θα έπρεπε να έχει κάνει (όχι στα λόγια, στην πράξη) το υπουργείο Ναυτιλίας, η επιθεώρηση Εργασίας, ο εισαγγελέας, το περίφημο συντεταγμένο κράτος, που αν το ρωτήσετε θα σας πει ότι φυσικά ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους και φυσικά πάνω απ΄ όλα είναι η ασφάλεια των επιβατών - και δεν μπορούμε να μιλάμε για καμία ασφάλεια με πληρώματα απλήρωτα και εξαθλιωμένα - και αν γίνει κανένα κακό (κούφια η ώρα που το ακούει) το κράτος θα φροντίσει - να είστε βέβαιοι - το μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο. 

Λόγια, λόγια, λόγια, που δεν ίδρωσαν το αυτί κανενός. Γιατί και οι καημένοι οι εφοπλιστές κρίση περνάνε κι αυτοί, πού να τα βρούνε τα λεφτά, δεν τους δίνουν κι οι τράπεζες, έλεγαν δεξιά κι αριστερά. Αλλά μόλις οι ναυτεργάτες μπήκαν μπροστά στους καταπέλτες, μόλις κράτησαν τα πλοία, κάποιοι - ω του θαύματος - τα βρήκαν τα λεφτά κι έστειλαν στο λιμάνι τον εκπρόσωπό τους με τα χαρτιά στο χέρι. «Εμείς είμαστε εντάξει, πληρώνουμε» είπαν και ζήτησαν να αρθεί το συνδικαλιστικό απαγορευτικό για τα πλοία τους· όπως και έγινε όταν οι πληρωμές επιβεβαιώθηκαν. 

Κάποιοι άλλοι - με πρώτους κάτι σεσημασμένους της ακτοπλοΐας - συνεχίζουν να σφυράνε κλέφτικα. Και δεν πληρώνουν φράγκο κι ας χρωστάνε εφτά μηνιάτικα. Οι ναυτεργάτες κράτησαν τα καράβια τους δεμένα και καλά έκαναν. Το υπουργείο Ναυτιλίας, επειδή έχει λερωμένη τη φωλιά του (και) σ' αυτή την ιστορία, είπε στην αρχή να μην τραβήξει το σκοινί και δεν παρενέβη. Το βράδυ, όμως, πήρε το κουμάντο ο Σαμαράς, διέταξε να φύγουν τα καράβια για να μην ταλαιπωρούνται οι επιβάτες (ναι, ναι, αυτούς σκέφτηκε), και έστειλε τον εισαγγελέα στο λιμάνι να θυμίσει στους ναυτεργάτες ότι είναι επιστρατευμένοι και δεν τους παίρνει για πολλά πολλά.

Όχι, στους εφοπλιστές ο πρωθυπουργός δεν είπε τίποτα για τα λεφτά που χρωστάνε - ούτε για την ευθύνη τους για την ασφάλεια επιβατών και πληρωμάτων. Σιγά μην έλεγε, αυτά είναι ιδιωτικές διαφορές μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, να τις λύσουν μόνοι τους, η δική του δουλειά είναι η ομαλή διακίνηση των τουριστών και η ανάπτυξη της χώρας και μπλα, μπλα, μπλα. Γνωστό το έργο - ελληνιστί success story - και ο μύθος του.

Τα καράβια έφυγαν. Αλλά οι ναυτεργάτες μπορούν να μετράνε το χθεσινό ρεσάλτο στους καταπέλτες στις νίκες τους. Θα χρειαστούν κι άλλες, δεν έχουν άλλο δρόμο. Γι' αυτό και συνεχίζουν. Όσο για σένα επιβάτη, ανεβαίνοντας στο πλοίο, καλό είναι να το θυμάσαι: «Πίσω από το χαμόγελο των ανθρώπων που θα σε εξυπηρετήσουν κρύβεται ένα οικογενειακό αδιέξοδο αφού στερούνται βασικά αγαθά τα παιδιά τους. Όποιος απαιτεί τα δεδουλευμένα του απολύεται».  Μην το ανέχεσαι! 

Γεράσιμος Τρύφωνας

* άπαρσις: Η αναχώρηση, η εκκίνηση, το ξεκίνημα
Στη ναυτική ορολογία οι χειρισμοί για τον απόπλου, σαλπάρισμα.