Τα όπλα των εφοπλιστών

                                                                                                       «Ναυάγιο»
                                                                                                        Ιβάν Κονσταντίνοβιτς Αϊβαζόφσκι
                                                                                                                        1817 - 1900

                                                                                                             

Ξέρετε πώς είναι η ζωή σε ένα φορτηγό που ταξιδεύει επί μήνες στη θάλασσα; Ένα γκαζάδικο, ας πούμε, με ελληνική σημαία και 25μελές πλήρωμα. Σαν αυτά στα οποία θέλουν οι εφοπλιστές να εγκαταστήσουν ένοπλα στρατιωτικά αποσπάσματα για να μην αφήνουν το χρυσοφόρο φορτίο τους στο έλεος, λέει, της πειρατείας. Ένα τέτοιο πλοίο έχει συνήθως τρεις, άντε στην καλύτερη περίπτωση έξι, Έλληνες ναυτικούς. Ανάμεσά τους τον καπετάνιο, για να υπάρχει κάποιος να μεταφέρει τις εντολές της εταιρείας, και τον α΄ μηχανικό. Οι υπόλοιποι ναυτικοί είναι συνήθως Ρώσοι, Ουκρανοί, Μπουρμανοί, Φιλιππινέζοι, Μαροκινοί, Γκανέζοι, Σύριοι και Ρουμάνοι. Πραγματική Βαβυλωνία.

Η συντροφικότητα και η κατανόηση σ' ένα τέτοιο πλοίο είναι ήδη μια πολύ δύσκολη εξίσωση, που ξεκινά από τις εξωφρενικές μισθολογικές ανισότητες (ιδού ανάμεσα στα άλλα η χρησιμότητα των πολυεθνικών πληρωμάτων για τον εφοπλιστή) και φθάνει μέχρι τον τρόπο που εκφράζουν (ή δεν εκφράζουν) όλοι αυτοί οι άνθρωποι τους πόθους και τις αγωνίες τους.

Τώρα στην πλάτη των ναυτικών - η ασφάλεια των οποίων στη θάλασσα, αυτή που προστατεύουν θεωρητικά νόμοι και διεθνείς συμβάσεις, είναι έτσι κι αλλιώς εκ των πραγμάτων επισφαλής - θέλουν να φορτώσουν από έξι αρματωμένους "ράμπο" ανά πλοίο. Η φρουρά θα ταξιδεύει μαζί τους και θα... κάθεται, λέει, ήσυχα (σε καταστολή θα τους έχουν;) σε όλη την άλλη πορεία, μήπως χρειαστεί να επέμβει για να υπερασπιστεί το καράβι σε επιθέσεις πειρατών στα στενά της Μάλακα και τον κόλπο του Άντεν.

Οι ναυτεργάτες μιλούν για τρομοκρατία εν όπλοις μέσα στα πλοία, που θα χειροτερέψει και άλλο τις σκληρές συνθήκες εργασίας των πληρωμάτων. Υπερβολές, λέτε; Πώς εξηγείται τότε η πρόβλεψη στο σχέδιο νόμου ότι «ναυτικός, μέλος πληρώματος του πλοίου, που μετά την έκδοση της άδειας παροχής υπηρεσιών ενόπλων ιδιωτών φρουρών επιθυμεί τη διακοπή της εργασίας του στο πλοίο, δύναται να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας, δικαιούμενος σε παλιννόστηση με δαπάνες του πλοιοκτήτη ή του διαχειριστή του πλοίου»! Δεν νομίζετε ότι κάτι τρέχει;

Φυσικά, τόσες μέρες στα δελτία ειδήσεων της πλουραλιστικής μας τηλεόρασης και στις ανεξάρτητες εφημερίδες δεν ακούσαμε και δεν διαβάσαμε στην πραγματικότητα τίποτα για όλα αυτά - όπως πέρασε καιρός και βούηξε ο τόπος μέχρι να πουν κάτι για τον αγώνα των χαλυβουργών· ένα μήνα έκαναν τις πάπιες, έφτασε ο κόμπος στο χτένι, έπρεπε στο τέλος κάτι να ψελλίσουν για όσα συμβαίνουν στην Ελληνική Χαλυβουργία, έστω και με μισόλογα. Και μετά αναρωτιούνται τι έχουν τα έρμα τα Μέσα και ψοφάνε!

Τα ίδια και με το νομοσχέδιο για την πειρατεία. Κουβέντα για την "ναυτολόγηση" ενόπλων, που δεν θα θεωρούνται πάντως μέλη του πληρώματος· καμία συζήτηση, αμφισβήτηση, έστω αμφιβολία. Κουβέντα για τους ναυτικούς, κουβέντα και για τα αίτια της πειρατείας, για να μη μιλήσουμε για την ολοκληρωτική κατοχή από τους στρατούς του κεφαλαίου των πάλαι ποτέ ανοιχτών θαλασσών. Και η ασφάλεια του καραβιού και των ναυτικών; Όπλα και πυρομαχικά σε τάνκερ που μεταφέρουν εύφλεκτους υδρογονάνθρακες και τοξικά χημικά, σε καράβια όπου οι ασφαλιστικοί νόμοι απαγορεύουν και την παραμικρή πρόκληση σπινθήρα, όχι από όπλο, αλλά από το σφυρί και το κοπίδι του λοστρόμου στην κουβέρτα! Τίποτα για όλα αυτά.

Μόνο φασαρία πολλή και κλάμα διακαναλικό για την... αδιανόητη εισπήδηση του Χρήστου Παπουτσή που παρουσίασε το επίμαχο νομοσχέδιο, παραβιάζοντας τα θαλασσινά χωράφια του Άδωνη, ο οποίος με τη σειρά του, όχι ως υφυπουργός Ναυτιλίας, αλλά ως εκπρόσωπος των εφοπλιστών άρχισε να απειλεί την επομένη ότι με αυτά που κάνει ο Παπουτσής θα φύγουν σε μια ώρα 300 πλοία από την ελληνική σημαία. Μα καλά, τέτοιο κακό για τα πρωτεία της αρμοδιότητας; Όχι βέβαια, αλλά αυτό δεν μπήκαν στον κόπο να μας το εξηγήσουν οι ειδήσεις, τρομάρα τους.

Πίσω από τα σαράντα κύματα της διακαναλικής μας σαπουνόπερας, η αλήθεια είναι ότι οι εφοπλιστές εξοργίστηκαν με το νομοσχέδιο γιατί τους έδινε μεν το στρατό τους αλλά ζητούσε κατιτίς να αναλάβουν από το κόστος. Να πληρώνουν ένα παράβολο στο κράτος - αστεία λεφτά - για να μπορούν να ανεβάσουν ενόπλους στα πλοία τους και φυσικά να πληρώνουν και τους μισθούς των ενόπλων. Αλλά δεν τα είχαν σχεδιάσει έτσι, αυτοί που πάντα κανόνιζαν να εξαιρούνται από όλους τους φόρους και από όλες τις υποχρεώσεις απέναντι σε ένα κράτος που τους κάνει όλα τα χατίρια για να κρατούν σε... αντάλλαγμα το 80% του στόλου τους σε ξένες σημαίες. Κατά τα άλλα είναι, λέει, το "βαρύ πυροβολικό" της εθνικής μας οικονομίας.

Έφριξαν γιατί είχαν κανονίσει, όπως πίστευαν, με το άλλο συναρμόδιο υπουργείο, το Ανάπτυξης, όπου ανήκει και ο υφυπουργός Ναυτιλίας, ότι ο ιδιωτικός τους στρατός θα προσληφθεί εξόδοις του κράτους και δεν περίμεναν να τους πουλήσει ο παλαιός τους γνώριμος του Προστασίας του Πολίτη. Δεν ήταν για την ψυχή του παππού τους, διάολε, τα μηχανάκια στην Πυροσβεστική και το 1.000.000 ευρώ για την συντήρηση των πλωτών μέσων του Λιμενικού που είχε δωρίσει, ενώ ψηνόταν το νομοσχέδιο, η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών! Τζάμπα τα πλήρωσαν;

Κάπως έτσι έπεσε όλες αυτές τις ημέρες άκρα του τάφου σιωπή για το θέμα. Μέχρι να έρθει το σωστό (για τα συμφέροντα των εφοπλιστών) νομοσχέδιο. Και η κρίση; Ποια κρίση, για την περήφανη ελληνική ναυτιλία μιλάμε...

Γεράσιμος Τρύφωνας